حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

هر آن کـه جانب اهل خدا نـگـه دارد

خدایش در همـه حال از بلا نـگـه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

کـه آشـنا سخـن آشـنا نگـه دارد

دلا مـعاش چنان کن که گر بلـغزد پای

فرشتـه‌ات بـه دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسـلد پیمان

نـگاه دار سر رشـتـه تا نـگـه دارد

صـبا بر آن سر زلـف ار دل مرا بینی

ز روی لطـف بگویش که جا نـگـه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفـت

ز دسـت بنده چه خیزد خدا نگـه دارد

سر و زر و دل و جانـم فدای آن یاری

کـه حـق صحبـت مهر و وفا نگه دارد

غـبار راه راهگذارت کجاست تا حافـظ

بـه یادگار نـسیم صـبا نـگـه دارد